ทำไมถึงมีชื่อดอกไม้ที่เป็นคำเฉพาะ เช่น ดอกเบญจทรัพย์ ดอกทรัพย์บานชื่น ทำไมไม่เรียกแบบที่คนทั่วไปเขาเรียกกัน ?
ก็คล้ายกับการตั้งชื่อไว้เพื่อเป็นปริศนาธรรม (Dharma Puzzle) ที่แฝงคำสอนที่เป็นธรรมะ เช่น “ดอกเบญจมาศ” ซึ่งเราจะเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า “ดอกเบญจทรัพย์” หมายถึง ทรัพย์ ๕ ประการ คือ รูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ ทิพยสมบัติ นิพพานสมบัติ
แต่การที่เราจะมีทรัพย์ทั้ง ๕ ประการนี้ได้นั้น ก็ต้องประพฤติธรรม โดยการรักษาศีล ๕ (เบญจศีล = Five Basic Buddhist Precepts of Moral Practices) และประพฤติธรรม ๕ อย่าง ที่เรียกว่า เบญจธรรม (Five Dharma) คือ เมตตา สัมมาอาชีวะ ความสำรวมในกาม สัจจะ สติสัมปชัญญะ
ส่วน “ดอกบานชื่น” ที่ปีนี้นำมาปลูกด้วย เราก็เรียกอีกชื่อหนึ่งว่า “ดอกทรัพย์บานชื่น” โดยมีความหมายว่า การที่ชีวิตคนเราจะมีความชื่นอกชื่นใจ มีความเบ่งบาน มีความสุข และประสบความสำเร็จแบบนิรันดร์ได้นั้น ก็ต้องมีทั้งทรัพย์ภายนอกและภายใน ซึ่งทรัพย์ภายในนั้นก็คือ “อริยทรัพย์” และการเข้าถึงธรรม หมดกิเลสนั่นเอง...
ปลูกดอกไม้เยอะเอาไปทำอะไร แล้วทำไมถึงต้องทำ ?
ปลูกเพื่อนำไปปลิด และ โปรยต้อนรับพระธรรมยาตรา ๑,๑๔๐ รูป โครงการธรรมยาตราปีที่ ๑๒ อนุสรณ์สถาน ๗ แห่ง ในเส้นทางมหาปูชนียาจารย์ ดอกไม้ทุกกลีบ ดอกไม้ทุกดอก นอกจากความสวยงามแล้ว จะถูกนำไปแปรเปลี่ยนให้เป็นบุญ บูชาพระรัตนตรัย ต้อนรับความสวัสดี เป็นสิริ เป็นมงคล ให้กับชีวิตของเรา ตามที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าสอนให้เราทำบุญด้วยวัตถุทาน ๑๐ ประการ ซึ่งได้แก่ ข้าว น้ำ ผ้า ยานพาหนะ ดอกไม้ ของหอม เครื่องลูบไล้ ที่นอน ที่อาศัยและประทีปโคมไฟ ซึ่งดอกไม้ก็เป็นหนึ่งในวัตถุทาน ๑๐ ประการนั้น
มีเรื่องราวในพระไตรปิฎกจำนวนมากที่กล่าวถึงอานิสงส์ผลบุญของการโปรยดอกไม้ว่า..ส่งผลให้เกิดในตระกูลสูง ได้เป็นกษัตริย์ ได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดินับชาติไม่ถ้วน จนสุดท้ายก็บรรลุธรรมเลยทีเดียว จึงทำให้มีคนในยุคพุทธกาลจำนวนมากชอบทำบุญด้วยดอกไม้กัน
อย่างใน มหาปรินิพพานสูตร ก็พบว่า ครั้งเมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าใกล้จะปรินิพพานที่เมืองกุสินารา ก็มีเหล่าเทวดาและมนุษย์ทั้งหลายพากันมาบูชาพระองค์ด้วยดอกไม้ของหอมกันอย่างอุ่นหนาฝาคั่ง
ฉะนั้น เราต้องทำบุญให้ครบทุกอย่างถึงจะดีที่สุด คือ ทำทานด้วยวัตถุ ๑๐ ประการ รักษาศีล และทำสมาธิ เพื่อให้บารมีทั้ง ๑๐ ทัศเต็มบริบูรณ์ เราถึงจะมีบุญพอที่จะหมดกิเลสบรรลุธรรม
พระเดินเหยียบดอกไม้ไม่ใช่สิ่งผิดประการใดเลย อีกทั้งยังมีหลักฐานยืนยันชัดเจนในอรรถกถา ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ รัตนสูตรในขุททกปาฐะ พรรณนารัตนสูตร, อรรถกถา ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท ปกิณณกวรรคที่ ๒๑ ปกิณณกวรรควรรณนา ๑. เรื่องบุรพกรรมของพระองค์ ซึ่งเรื่องมีอยู่ว่า
ในครั้งที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงนำเหล่าภิกษุสงฆ์ ๕๐๐ รูป ธรรมยาตราไปโปรดชาวเมืองเวสาลีในช่วงที่ประสบภัยพิบัติร้ายแรง ครั้งนั้นพระเจ้าพิมพิสารก็มีรับสั่งให้ปรับพื้นที่เส้นทางเสด็จและเตรียมการอย่างมโหฬาร อีกทั้งยังรับสั่งให้สร้างวิหาร ซึ่งใช้เป็นที่ประทับในทุก ๆ ๑ โยชน์
ครั้นถึงวันที่พระพุทธองค์เสด็จ พระเจ้าพิมพิสารก็ทรงตั้งขบวนรับเสด็จ โดยจัดให้มีการโปรยดอกไม้ ๕ สี โดยโปรยสูงถึงหัวเข่ากันทีเดียว เพื่อให้คณะของพระพุทธองค์เสด็จผ่าน ซึ่งถือว่าการต้อนรับในครั้งนั้นทำแบบอลังการงานสร้าง เพราะประชาชนทั้งเมืองต้องมาช่วยกันเพื่อไม่ให้ขาดตกบกพร่องเลยทีเดียว…